مهمترین دستاوردها در تاریخ ناسا

مهمترین دستاوردها در تاریخ ناسا

مهمترین دستاوردها در تاریخ ناسا

از زمان تأسیس ناسا در سال 1958 توسط آیزنهاور، رئیس جمهور ایالات متحده، محققان و فضانوردان آژانس فضایی ایالات متحده دانش ما را در مورد کیهان و منظومه شمسی افزایش داده اند.

در اینجا در این مقاله به بررسی 10 دستاورد مهم ناسا در طول تاریخ می پردازیم.

رقابت فضایی به دلیل تنش سیاسی جنگ سرد بین ایالات متحده و روسیه انجام شد، ناسا یا قانون ملی هوانوردی و فضایی همیشه بر مطالعه منظومه شمسی تمرکز کرده است. اما پس از 60 سال جمع آوری اطلاعات در مورد ماه، خورشید و ستارگان و سیارات همسایه ما ، ناسا دهه های گذشته را صرف  جستجو برای سیارات دیگر مشابه سیاره ما کرده  است. بزارید از ابتدا شروع کنیم.

1- اکسپلورر 1، اولین ماهواره

بلافاصله پس از موفقیت ماهواره روسی اسپوتنیک، ناسا به سراغ اولین ماهواره خود رفت، همیشه نمی‌توان اولین بود. تنها سه ماه طول کشید تا ساخت  اکسپلورر 1 تمام شود.

این ماهواره با یک موشک وارد فضا شد و مجهز به زرادخانه ای از ابزارها بود که به دانشمندان در مطالعه پرتوهای کیهانی در مدار زمین کمک می کرد. اگرچه این عکس مانند یک خودکار به نظر می رسد، اکسپلورر 1  ، 203 سانتی متر طول، 15.9 سانتی متر قطر و حدود 14 کیلوگرم وزن داشت.

این کاوشگر در 31 ژانویه 1958 به فضا پرتاب شد و پس از پنج ماه گردش ( 12.5 بار در روز ) ، آخرین ارسال خود را در 23 می 1958 انجام داد، اما این پایان بزرگ آن نبود. دوازده سال بعد و 58000 گردش به دور زمین، وارد جو شد و در 31 می 1970 سوخت.

نتایج ارسال شده توسط آشکارساز پرتوهای کیهانی اکسپلورر 1 برای ایجاد اولین نظریه ها در مورد کمربندهای تشعشعی که توسط میدان مغناطیسی زمین به دام افتاده اند، کمک کرد، ماهواره دوم نیز این نظریه را تایید می کند.

2- اولین فضانورد آمریکایی که به دور زمین چرخید

شاید امروزه ، چرخش به دور زمین برای ما یک سفر کم و بیش ساده برای یک فضانورد به نظر برسد، اما در آن زمان این یک دستاورد تاریخی برای ایالات متحده بود. نام او آلن شپرد است ، او اولین انسانی نبود که به فضا صعود کرد،  روس ها از آمریکایی ها در این زمینه  پیشی گرفتند، اولین فضانورد یوری گاگارین نام داشت.

5 می 1961، روز تنش در تاسیسات ناسا بود. پرتاب چندین بار برای بررسی مجدد تجهیزات متوقف شد و شرایط جوی همراه نبود. با این حال، پس از ساعت ها تاخیر، همه چیز به خوبی پیش رفت.

شپرد در ارتفاع 187.5 کیلومتری به مدار زمین رسید، 15 دقیقه و 28 ثانیه را صرف طی کردن 487 کیلومتر دور زمین کرد و سپس در اقیانوس اطلس فرو رفت.  همه چیز به خوبی پیش رفته بود و این ماموریت سرنشین دار توسط بسیاری دیگر دنبال می شد.

3- قدمی کوچک برای انسان

احتمالاً شناخته شده ترین دستاورد ناسا که بیش از 500 میلیون نفر این پخش را تماشا کردند و از دیدن اینکه چگونه اولین انسان اثر خود را بر روی سطح ماهواره آمریکایی به جا گذاشت، هیجان زده شدند. صدای شکاکان هنوز حول این موضوع به گوش می رسد.

از آن زمان به بعد، بسیاری از افراد دیگر به «ویرانی باشکوه» این منظره فکر کردند، همانطور که باز آلدرین، یکی از همکاران آرمسترانگ در این سفر توصیف کرد. در تمام سفرهایی که اتفاق افتاد، این فضانوردان اجسامی را روی سطح خاکی رها می کردند تا حضور  خود را نشان دهند، اما بدون شک پرچم ایالات متحده که در تابستان 1969 قرار گرفت، بیشترین ارزش را برای مردم آمریکا دارد، دستاوردی که آمریکایی ها آن را مدیون ناسا هستند. .

4- شاتل فضایی، اولین سفینه قابل بازیافت

آماده سازی هر ماموریت مستلزم میلیون ها دلار برای ساخت تجهیزاتی است که فقط یک بار استفاده می شود. رئیس جمهور آمریکا  ریچارد نیکسون مأمور شد تا طرح ساخت یک فضاپیمای قابل استفاده مجدد را اعلام کند که قادر به استفاده مجدد در چندین مأموریت است.

ناسا برای اولین بار ، ابتدایی ترین طراحی یک سفینه را انتخاب کرد، با دو تقویت کننده موشک جامد متصل به یک مدول مداری و یک مخزن سوخت خارجی و نام آنها را آتلانتیس گذاشت.

آنها باید بر بسیاری از موانع مانند اثر سوزان عبور از جو غلبه می کردند یا مانند موارد قبلی از فرود در اقیانوس اجتناب می کردند. برای مشکل اول ، لایه ای از کاشی های سرامیکی طراحی کردند که گرما را جذب می کرد و برای مشکل دوم تصمیم گرفتند که مانند هواپیما یا گلایدر روی باند فرود بیاید.

آتلانتیس با چهار سفینه قابل استفاده مجدد دیگر همراه شد که در مجموع بیش از 130 ماموریت را با اقامت در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) انجام می دهند.

برای مطالعه مطالب جدید و جالب کلیک کنید .

5-  وویجر 1 و 2 

دو کاوشگر فضایی وویجر 1 و 2 کاوشگر هلیی هستند که توسط انسان ساخته شده و به دورترین فاصله در فضا رسیده اند. در حال حاضر، هر دو در راه خود به سمت ابر اورت هستند، آخرین منطقه ای که اجسام هنوز تحت تأثیر گرانش خورشید هستند، آخرین مرز منظومه شمسی.

چند روز پیش کاوشگر وویجر ۲ به فضای بین ستاره‌ای رسید، قلمرویی که ۱ سال قبل به خواهرش، وویجر رسیده بود. این دو در همان سال، در سال 1977 تنها با چند روز اختلاف به فضا پرتاب شدند، اما با توجه به شرایط هر سفر، وویجر 1 پیش رفت و در سال 2012 به فضای بین ستاره ای رسید و به 18000 میلیون کیلومتر از زمین رسید.

 آنها عکس های دیدنی از مشتری، زحل، اورانوس و نپتون به ما داده اند. با وجود اینکه بیش از 40 سال از عمر این کاوشگر ها می گذرد ولی  هر دو به راه خود ادامه می دهند .

ناسا محاسبه می کند که باتری های آنها فقط 26 سال دیگر دوام می آورند و برای رسیدن به ابر اورت هنوز 300 سال دیگر زمان نیاز است . در هر صورت، شما نمی توانید شاهکار سفر و مشارکت آنها در مطالعه منظومه شمسی را انکار کنید.

6- آپولو 13، “هوستون، ما یک مشکل داریم”

در 11 آوریل 1970، ماموریت آپولو 13برای رسیدن به  ماه شروع شد. حدود 60 ساعت بعد، یک انفجار تقریباً تمام سیستم های لازم برای زنده نگه داشتن فضانوردان را خاموش کرد. تلاش ها برای بازگرداندن  جیمز لاول ، جان سویگرت و فرد هیز بلافاصله به اولویت و یکی از دشوارترین چالش‌هایی تبدیل شد که آژانس فضایی ایالات متحده با آن مواجه شده است.

آپولو 13 بیش از 300000 کیلومتر از زمین فاصله داشت و اکسیژن خود را از دست می داد و سیستم های برق، آب، گرما و نور با مشکل  مواجه شده بود. تنها امید فضانوردان  ، سرعت مهندسان کنترل بود تا ماه ها محاسبه را در یک روز انجام دهند و راهی برای بازگشت به خانه بیابند. در نهایت  از این ماموریت شکست خورده به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای تاریخ فضانوردی  یاد می شود.

7- ماموریت جونو

از میان تمام دستاوردهایی که در این گزارش قصد داریم به شما بگوییم، این ماموریت یکی از جدیدترین آنهاست. در آگوست 2011 ماموریت جونو به مقصد مشتری برخاست

شش سال طول کشید تا به این سیاره برسد، اگرچه قبلاً رکوردی را به دست آورده بود، تا اولین فضاپیمای با انرژی خورشیدی باشد که به دورتر رسیده است. در حال حاضر، چرخش به دور مشتری به صورت بیضوی و جمع آوری اطلاعات مهم برای درک بهتر این سیاره غول پیکر ادامه می دهد.

8- رصدخانه اشعه ایکس چاندرا

تلسکوپ چاندرا سال ها عنوان حساس ترین تلسکوپ اشعه ایکس در جهان را به خود اختصاص داد. این دستگاه قادر است چیزهایی مانند ناپدید شدن ذرات فضایی در یک سیاهچاله  در مدت کسری از ثانیه را ببیند .

برخلاف تلسکوپ های نوری، اشعه ایکس از ذرات پرانرژی بالاتر، یعنی اشعه ایکس، به جای نور مرئی برای گرفتن تصاویر استفاده می کند. ولی این تلسکوپ ها باید به فضا پرتاب شوند تا کارایی داشته باشند ،  زیرا جو زمین مانع از عملکرد این تلسکوپ ها می شود .

چاندرا 25 برابر بیشتر از هر تلسکوپ پرتو ایکس قبلی حساس شد. این تلسکوپ تصاویری از ابرنواخترها، ستاره های در حال انفجار و سیاهچاله ها ارائه کرده است. با تمام این اطلاعات، جامعه علمی توانسته است درک خود را از زندگی و مرگ ستارگان در میان بسیاری از داده های دیگر در مورد جهان، مانند سطح قابل سکونت سیارات دور، بهبود بخشد.

تمام یافته های تلسکوپ چاندرا در وب سایت ناسا ثبت شده است.

9- چشم ناسا، تلسکوپ هابل

در دورانی که  از تلسکوپ های نوری استفاده می شد ، دید ما از جهان تار بود. ستاره شناسان برای مطالعه جهان به تصاویر واضح تری نیاز داشتند و تصمیم گرفتند استراتژی خود را تغییر دهند. جو زمین پر از ابرها، آب، بخارات گاز، است و  نوری را که از فضا می آید منحرف می کند و مانع از گرفتن عکس های واضح می شود، حتی اگر لنز با بهترین کیفیت باشد.

مهندسان تصمیم گرفتند که تجهیزات عکاسی را از جو زمین خارج کنند و تلسکوپ های فضایی را ایجاد کنند. از بین تمامی تلسکوپ ها ی ساخته شده ، تلسکوپ هابل ( به افتخار ستاره شناس ادوین هابل ) ، مهم ترین عکاس آژانس فضایی آمریکا بوده است.

بیش از 1.5 میلیون مشاهدات نجومی و عکس گرفته شده از بیش از 40000 جرم فضایی از زمان ورود به فضا در سال 1990 انجام شده است. اما تلسکوپ هابل فقط حاصل کار ناسا نیست، بلکه با کمک آژانس فضایی اروپا ساخته شده است.

 

برای مشاوره رایگان و استفاده از خدمات ویستا وب با ما در تماس باشید.